From the rural to the city
Door: sannedance4life
Blijf op de hoogte en volg Sanne
16 April 2011 | Malawi, Lilongwe
Vrijdag 15 april, Mabuya Camp, Lilongwe, Malawi,
Het was weer een drukke dag. Na nog wat naschokken van m'n 'hyena' avontuur lekker geslapen en weer een fijn ontbijtje gekregen.
's Ochtends hebben we geholpen bij de kleine kinderen, ze noemen het pre-school, oh en echt, ik snap nu waarom Madonna dr kindje hiervandaan heeft. Ze zijn allemaal zo lief en zo schattig, maar we zijn natuurlijk niet alleen hier om te spelen en te knuffelen. Na wat verf klaargemaakt te hebben zijn we vormpjes gaan maken. Hierna moesten ze het alfabet opzeggen, maar uit hun enthausiasme werd het meer schreeuwen! Maar het is toch indrukwekkend te zien dat deze kleintjes van tussen de 2 en de 4 het Engelse alfabet zo kunnen opzeggen. Nadat we de kindjes eten gegeven hadden moesten we helaas alweer door.
Na een uur door de bush gereden te hebben, wat er echt uitzag als de middle of nowhere en waar af en toe een paar hutjes met tabakdrooghekken te zien waren, en natuuuurlijk de benodigde gaten, heuvels en stenen op de weg, wat erg fijn voor het ruggetje was, kwamen we aan bij een dorpje waar ze naar mijn idee nog nooit een blanke gezien hadden. Een oma vertelde hier over haar ziekte, zij en haar dochter zijn ook nog is weduwe. Zij is HIV geïnfecteerd, maar wilde dit zelf niet toegeven, dus hield zij het op 'hoesten', ik vind het dan moeilijk om te merken dat het zo'n grote taboe is nog steeds, dat deze vrouw zelfs geen medicijnen wilt halen.
Weer een uurtje terug, eenmaal terug bij de Consol Home kregen we een afscheidslied en toespraak, waar prachtige dingen gezegd waren dat de mensen zo dankbaar aan ons waren en dat we snel maar weer terug moesten komen. Maar het mooiste vond ik nog wel dat Jacintha, de vrouw van de directeur van Consol Home Orphan Care en die ons tevens tot in de nopjes verzorgd heeft, zei; Love is for free, you don't buy it or sell it. And you all got my love. Hierna hebben we kleding en spulletjes uitgedeeld, wat ik een mooi moment vond. Een paar meisjes liepen met shirts die ik meegenomen had, en het voelt fijn dat deze meiden die geen ouders meer hebben, toch hun gescheurde kleding vervangen kunnen. Er hebben zelfs voor de kinderen gedanst. Volgens mij vonden ze dat maar bijzonder, nederlanders die aan het dansen zijn. Op het moment dat we weggingen moest ik toch wel even een traantje wegpinken, na alle grootmoeders een hand gegeven, alle kinderen een high five en Jacintha een knuffel en een dankwoord voor al haar goede zorgen, omdat ik me nu realiseerde dat ik deze mensen waarschijnlijk niet snel meer zal zien, en gewoon omdat het allemaal zo indrukwekkend geweest is.
Nu zitten we weer in Mabuya Camp, opeens heel erg luxe. Stromend water, elektriciteit en zelfs internet. Toen we binnen reden in de stad voelde het gewoon zo raar, weer een stad..
Maar nu ga ik even genieten van deze mooie avond, napraten met de crew en foto's kijken.
Zikomo!
Het was weer een drukke dag. Na nog wat naschokken van m'n 'hyena' avontuur lekker geslapen en weer een fijn ontbijtje gekregen.
's Ochtends hebben we geholpen bij de kleine kinderen, ze noemen het pre-school, oh en echt, ik snap nu waarom Madonna dr kindje hiervandaan heeft. Ze zijn allemaal zo lief en zo schattig, maar we zijn natuurlijk niet alleen hier om te spelen en te knuffelen. Na wat verf klaargemaakt te hebben zijn we vormpjes gaan maken. Hierna moesten ze het alfabet opzeggen, maar uit hun enthausiasme werd het meer schreeuwen! Maar het is toch indrukwekkend te zien dat deze kleintjes van tussen de 2 en de 4 het Engelse alfabet zo kunnen opzeggen. Nadat we de kindjes eten gegeven hadden moesten we helaas alweer door.
Na een uur door de bush gereden te hebben, wat er echt uitzag als de middle of nowhere en waar af en toe een paar hutjes met tabakdrooghekken te zien waren, en natuuuurlijk de benodigde gaten, heuvels en stenen op de weg, wat erg fijn voor het ruggetje was, kwamen we aan bij een dorpje waar ze naar mijn idee nog nooit een blanke gezien hadden. Een oma vertelde hier over haar ziekte, zij en haar dochter zijn ook nog is weduwe. Zij is HIV geïnfecteerd, maar wilde dit zelf niet toegeven, dus hield zij het op 'hoesten', ik vind het dan moeilijk om te merken dat het zo'n grote taboe is nog steeds, dat deze vrouw zelfs geen medicijnen wilt halen.
Weer een uurtje terug, eenmaal terug bij de Consol Home kregen we een afscheidslied en toespraak, waar prachtige dingen gezegd waren dat de mensen zo dankbaar aan ons waren en dat we snel maar weer terug moesten komen. Maar het mooiste vond ik nog wel dat Jacintha, de vrouw van de directeur van Consol Home Orphan Care en die ons tevens tot in de nopjes verzorgd heeft, zei; Love is for free, you don't buy it or sell it. And you all got my love. Hierna hebben we kleding en spulletjes uitgedeeld, wat ik een mooi moment vond. Een paar meisjes liepen met shirts die ik meegenomen had, en het voelt fijn dat deze meiden die geen ouders meer hebben, toch hun gescheurde kleding vervangen kunnen. Er hebben zelfs voor de kinderen gedanst. Volgens mij vonden ze dat maar bijzonder, nederlanders die aan het dansen zijn. Op het moment dat we weggingen moest ik toch wel even een traantje wegpinken, na alle grootmoeders een hand gegeven, alle kinderen een high five en Jacintha een knuffel en een dankwoord voor al haar goede zorgen, omdat ik me nu realiseerde dat ik deze mensen waarschijnlijk niet snel meer zal zien, en gewoon omdat het allemaal zo indrukwekkend geweest is.
Nu zitten we weer in Mabuya Camp, opeens heel erg luxe. Stromend water, elektriciteit en zelfs internet. Toen we binnen reden in de stad voelde het gewoon zo raar, weer een stad..
Maar nu ga ik even genieten van deze mooie avond, napraten met de crew en foto's kijken.
Zikomo!
-
16 April 2011 - 07:07
Rens Je Dramajuf:
yeh love is for free, vanuit een goed hart gegeven... k vermoed dat dit bezoek aan afrika nog wel een staartje gaat hebben wanneer ik je woorden lees.
liefs rens -
16 April 2011 - 08:05
Sjaak:
Mooie momenten. -
16 April 2011 - 12:01
BP & Fleur:
Ha Sanne, Wat een mooie week heb jij meegemaakt. Nou geniet nog even na in de "luxe" en daarna een goede reis naar huis.
Kus Fleur -
16 April 2011 - 14:02
Inge:
Hallo Sanne,
Ik ben een vriendin van Eline maar ik heb jouw blogs ook even gelezen! Leuk om jouw ervaringen en gedachten ook te lezen. Succes nog de komende dagen. Groetjes aan Eline. En alvast een goede reis terug naar huis. Groetjes, Inge. -
16 April 2011 - 15:43
Oma De Wit:
Hallo Sanne, wat gaat er veel om in jou hoofd. Maar fijn, dat het je ook een goed gevoel geeft, om deze mensen te helpen.Ik wens je een goede terugreis met deze bagage in je hoofd. Groeten van een trotse Oma. -
16 April 2011 - 16:04
Helen:
hoi sanne, als ik je verslag lees kan ik mijzelf bijna niet voorstellen dat je zoveel beleeft in zo'n korte tijd. Ik ben wel blij dat ik je maandag weer zie hoor! goede reis voor jullie allen en tot maandag!dikke kus -
16 April 2011 - 16:33
Hedi:
Hoi lieve Sanne,
Ook dit is weer een prachtig ontroerend verhaal,wat maak jij een hoop mee! Straks als je weer terug bent zul je vast nog heel vaak hieraan terugdenken, zeker als je de foto's later nog eens terugkijkt. Geniet nog maar van de laatsteomenten en een hele goede vlucht terug!
Liefs tante Hedi en de rest xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
