Nairrrrrrrobi
Door: sannedance4life
Blijf op de hoogte en volg Sanne
11 April 2011 | Kenia, Nairobi
Zo, daar zit ik dan. Middenin het centrum van Nairobi in Kenia. Het is heel dubbel om hier te zitten. Aan de ene kant realiseer ik het me heel erg goed, dat ik hier ben en de dingen beleef. Maar aan de andere kant zit ik nog met m'n hoofd ergens anders. Waar weet ik niet precies, ik denk dat het is doordat we al deze impressies krijgen te verwerken. Ik zal maar is even een paar dingetjes vertellen.
Gisterochtend, 5.15 in de ochtend, jawel het wekkertje. Stijf van de adrealine onderweg naar schiphol, even op elkaar gewacht en voor m'n gevoel zaten we eigenlijk zo in het vliegtuig. 8 uurtjes later, die snel voorbij gingen dankzij het heerlijke entertaiment systeem, aangekomen in Kenia. Eventjes wachten op de koffers en HOPPA door naar buiten. Nou en een tijdje later kwamen we daar dan aan, het Wildebeest camp. Een heerlijk, gezellig en knus onderkomen.
En dan vanochtend begon het allemaal eigenlijk pas, we vertrokken naar een meisjes school in Nairobi. Maar op de weg ernaar toe kreeg je al genoeg te verwerken. Armoede en overal vuilnis zijn daar kleine voorbeelden van. Het is best moeilijk om je op zo'n moment te focussen op waar je heen gaat. Je kijkt alleen maar naar de dingen om je heen en de rest valt gewoon even weg. Na een flinke tijd deze routine steeds weer door te gaan; kijken, denken, kijken, denken, kijken, denken. Kwamen we aan bij de school.
We begonnen gelijk met leuke spelletjes om iedereen een beetje op z'n gemak te laten voelen. Ik vond het erg leuk omdat iedereen op dit moment verenigd was. We waren amper 5 minuten binnen en eigenlijk waren we al gelijk samen een.
Maar natuurlijk konden we niet alleen maar spelletjes spelen de hele dag. Voor de lunch begonnen we aan heftige discussies met de studenten van de 4 verschillende scholen. Er komen schokkende verhalen boven. Ouders overleden, verkrachting, vrienden die je onder druk zetten en drugsgebruik. Maar ook dat het maar weer bleek dat HIV en AIDS een taboe is, met de ouders kunnen deze kinderen er niet over praten. Het is verboden om thuis over het gebruik van een condoom te praten, je word ronduit verafschuwd.. Dat is schokkend om te horen, ik zou zelf later als ouder mijn kind optimaal willen beschermen, ookal zijn het moeilijke onderwerpen; so be it, gezondheid voorop.
Een meisje zei tegen me; 'Soms word ik er gek van, ik loop naar huis vol met angst. Ik wil niet verkracht worden, het is hier de orde van de dag.. En wie verkracht er iemand nou onveilig.'
Hieruit blijkt dus, en dat stelt me ergens gerust, dat zij wel weten hoe je HIV geinfecteerd kan raken, en zij hebben ook gezegd het hun kinderen wel te vertellen. Wel te vertellen hoe er met een condoom omgegaan moet worden, wat deze vreselijke ziekte is en wat we kunnen doen. Het is goed om te zien dat deze Agents4Change bewust zijn.
Van heftige gesprekken naar iets heel anders; Dancing. De drill is in elk land net een klein beetje anders, dus wij de Keniaanse geleerd en zij de Nederlandse. En deze op het eind 3x achter elkaar in de volle zon gedanst. Vermoeiend maar uniek. Hoe vaak ga je dit nog meemaken?
Ik wil het een beetje kort houden, dus ik ga proberen een beetje af te ronden. Het was een geweldige, warme, vermoeiende maar bovenal indrukwekkende dag. En voor mij is maar weer is bevestigd dat het werk van Dance4Life geweldig is.
Gisterochtend, 5.15 in de ochtend, jawel het wekkertje. Stijf van de adrealine onderweg naar schiphol, even op elkaar gewacht en voor m'n gevoel zaten we eigenlijk zo in het vliegtuig. 8 uurtjes later, die snel voorbij gingen dankzij het heerlijke entertaiment systeem, aangekomen in Kenia. Eventjes wachten op de koffers en HOPPA door naar buiten. Nou en een tijdje later kwamen we daar dan aan, het Wildebeest camp. Een heerlijk, gezellig en knus onderkomen.
En dan vanochtend begon het allemaal eigenlijk pas, we vertrokken naar een meisjes school in Nairobi. Maar op de weg ernaar toe kreeg je al genoeg te verwerken. Armoede en overal vuilnis zijn daar kleine voorbeelden van. Het is best moeilijk om je op zo'n moment te focussen op waar je heen gaat. Je kijkt alleen maar naar de dingen om je heen en de rest valt gewoon even weg. Na een flinke tijd deze routine steeds weer door te gaan; kijken, denken, kijken, denken, kijken, denken. Kwamen we aan bij de school.
We begonnen gelijk met leuke spelletjes om iedereen een beetje op z'n gemak te laten voelen. Ik vond het erg leuk omdat iedereen op dit moment verenigd was. We waren amper 5 minuten binnen en eigenlijk waren we al gelijk samen een.
Maar natuurlijk konden we niet alleen maar spelletjes spelen de hele dag. Voor de lunch begonnen we aan heftige discussies met de studenten van de 4 verschillende scholen. Er komen schokkende verhalen boven. Ouders overleden, verkrachting, vrienden die je onder druk zetten en drugsgebruik. Maar ook dat het maar weer bleek dat HIV en AIDS een taboe is, met de ouders kunnen deze kinderen er niet over praten. Het is verboden om thuis over het gebruik van een condoom te praten, je word ronduit verafschuwd.. Dat is schokkend om te horen, ik zou zelf later als ouder mijn kind optimaal willen beschermen, ookal zijn het moeilijke onderwerpen; so be it, gezondheid voorop.
Een meisje zei tegen me; 'Soms word ik er gek van, ik loop naar huis vol met angst. Ik wil niet verkracht worden, het is hier de orde van de dag.. En wie verkracht er iemand nou onveilig.'
Hieruit blijkt dus, en dat stelt me ergens gerust, dat zij wel weten hoe je HIV geinfecteerd kan raken, en zij hebben ook gezegd het hun kinderen wel te vertellen. Wel te vertellen hoe er met een condoom omgegaan moet worden, wat deze vreselijke ziekte is en wat we kunnen doen. Het is goed om te zien dat deze Agents4Change bewust zijn.
Van heftige gesprekken naar iets heel anders; Dancing. De drill is in elk land net een klein beetje anders, dus wij de Keniaanse geleerd en zij de Nederlandse. En deze op het eind 3x achter elkaar in de volle zon gedanst. Vermoeiend maar uniek. Hoe vaak ga je dit nog meemaken?
Ik wil het een beetje kort houden, dus ik ga proberen een beetje af te ronden. Het was een geweldige, warme, vermoeiende maar bovenal indrukwekkende dag. En voor mij is maar weer is bevestigd dat het werk van Dance4Life geweldig is.
-
11 April 2011 - 19:50
Esmee:
Ahh wow het lijkt me echt erg al die verhalen :O
Ik kijk al uit naar je volgende blogg!
I miss youu xx -
11 April 2011 - 20:27
Nikki:
Sannn!
Geweldig om te lezen je verhaal, trots op je! Ben onder de indruk van je verhaal, kyk uit naar de volgende !
X -
11 April 2011 - 20:34
Erna:
Hai Sanne, wat een indrukken heb je al opgdaan. Ik wens je nog heel veel succes in het verre Kenia.
liefs -
12 April 2011 - 09:22
Jennifer Van Vliet:
Wijffie, Wat een verhaal nu al, en wat goed dat je dit doet, en emotioneel kandoen. Erg knap.
Ik wens je heel veel suc6 met de rest van je reis en ervaring!
groetjes jennifer -
12 April 2011 - 10:38
Inge:
Hoi Sanne, wat een hoop verschillende indrukken heb je opgedaan in een korte tijd. Wat je noemt een echte culture shock. Ben benieuwd naar het volgende verslag. -
12 April 2011 - 12:50
Sjaak:
Blij dat alles goed gaat. -
12 April 2011 - 15:47
Sylvia:
Hoi Sanne,
Wat een geweldig verhaal tot nu toe en de indrukken die je natuurlijk te verwerken krijgt.
Denk veel aan je... heel veel succes en plezier.
Ik houd je in de gaten:)
Dikke kus xxxx -
12 April 2011 - 16:00
Helen:
hoi sanne, het is wel gek om hier te lezen wat je allemaal meemaakt, het lijkt mij geweldig maar ook zullen er moeilijke momenten zijn. ik kijk uit naar je volgende bericht.
vieze vette kroel. -
12 April 2011 - 19:46
Hanneke:
Hoi Sanne,
Wat leuk om dit allemaal te lezen!
Veel succes nog in dat verre Kenia en ik blijf je volgen!
Dikke kus van je tantetje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
